امازاده داوود(ع)با پنج پشت به چهارمين امام شيعيان می رسد.گفته می شود كه وی و برخی ديگراز بستگانش در همراهی امام هشتم شيعيان به ايران آمده و كشته شدند.
بقعه اين امام زاده در دوران صفويه ساخته شدو در دوران فتحعلی شاه توسعه يافته است.

در دره‌های مجاور امام‌زاده داوود(ع) در سمت مغرب و جنوب غربی در آبادیهای رندان و سنگان بقعه‌هايی به نام امام‌زاده عمادالدين پدر امام‌زاده داوود(ع) و امام‌زاده علاءالدين(ع) و امام‌زاده قاسم(ع) و امام‌زاده عقيل(ع) برادران امام‌زاده داوود(ع) وجود دارد.

آرامگاه امامزاده داوود(ع) واقع در غرب تهران و در انتهای جاده كن می باشد طول جاده در حدود ۲۵ كيلومتر است.اين جاده آسفالته بوده و در واقع مسير اصلی اين امامزاده به شمار میرود.اما مسير ديگری برای رسيدن به اين امامزاده وجود دارد كه از دره ی كنار رودخانه فرحزاد گذشته و بعد از طی حدود ۱۵كيلومتر به امامزاده داوود(ع)میرسد.اين مسير به صورت جاده خاكی و اندكی نامناسب است.به دليل وجود مناظر طبيعی و ديدنی و همچنين وجود رودخانه‌ای كوچک در مسير؛اين راه به صورت يكی از جذابيت‌های تفريحی شهر تهران در آمده و گردشگران زيادي از آن استفاده می كنند.

مسير فرحزاد به امامزاده داوود(ع) از محله فرحزاد(انتهای اتوبان يادگار امام) شروع شده و پس از حدود ۴ساعت پياده روی با شيب ملايم در ميان دره،به مسير كوهستانی تبديل شده و با طی حدود ۲ساعت راه در اين شرايط در نهايت به امامزاده داوود منتهی میشود.